INZICHT – Vijfvoudige nectar

Toen de gastvrouw in Fiji aan Swami Paada Puja wilde aanbieden met de traditionele vijf soorten heilige bestanddelen en daar de lotusvoeten van Swami mee wilde wassen, stond Swami dit toe en keek aandachtig naar het hele proces. Aan het einde vroeg Hij aan haar: “Je hebt nu Panchamrutha Pooja geofferd, maar wat is de innerlijke betekenis?”

 De vrouw, overweldigd door deze ervaring, bleef stil. Swami Zelf antwoordde: “Vijf heilige ingrediënten, namelijk melk, curd, honing, ghee,en suiker zijn niet slechts ingrediënten van aanbidding, maar hebben een innerlijke betekenis. Wanneer je deze vijf ingrediënten aan Mijn lotusvoeten offert, dan offer je eigenlijk alle vijf zintuigen, zien, horen, ruiken, proeven en voelen. Jullie moeten deze zuiveren en aan Swami offeren. Op deze manier, ze offeren op de meest zuivere manier door ze weg te houden van alles wat verkeerd is, offeren jullie je volledige zelf aan Swami.”

 Toen vervolgde Swami: “En wat krijg je ervoor in de plaats als je jezelf aan God offert?”

Opnieuw gaf Swami Zelf het antwoord: “Wanneer je jezelf aan God offert als aanbidding (Naivedyam), dan krijg je daarvoor als een geschenk (Prasadam).God Zelf terug. want als je jezelf aan God offert, dan offert God Zichzelf aan jou. Dit is ware aanbidding en de echte relatie tussen God en de toegewijde.”

 Onnodig om te zeggen dat deze boodschap van Swami net zo heerlijk smaakte voor ons verstand als de Panchamrutham die zo zoet was voor onze tong. We leerden een belangrijke les aan Zijn voeten, die de toevlucht zijn voor de hele wereld.

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 93,  14 september 2017

INZICHT – Make-up Specialist

De gastvrouw in Litouwen bracht de lunch naar Swami’s kamer. Toen Hij zag dat de vrouw gekleed was in kleurrijke, traditionele Litouwse kleding, maakte Swami de opmerking: “Oh, je draagt deze kleding. Ga je dansen?”

De vrouw antwoordde: “Swami, ik ben een make-up specialist, en maak mensen mooi.”

Swami was snel met antwoorden: “Ja! Zei Hij. “Mooi aan de buitenkant. Ook Ik ben een make-up specialist, maar Ik maak mensen mooi aan de binnenkant. Jouw uiterlijke schoonheid vermindert naar mate de tijd verstrijkt. Zo vermindert ook de uiterlijke schoonheid van de huid met het ouder worden. Maar Mijn make-up is permanent en wordt iedere dag alleen maar mooier en stralender.”

 

Inderdaad, ‘Sathyam-Shivam-Sundaram’ is hoe het Goddelijke wordt beschreven; en degenen die Hem bereiken, bereiken de Waarheid, Goedheid en Schoonheid voor altijd!

 

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 91,  31 augustus 2017

INZICHT – Seva Dag

De tweede dag van de Asia Pacific Youth Meet ging beginnen en stond helemaal in het teken van het omzetten van de theorie ‘Love All’ in het uitvoeren van  ‘Serve all’.

In de  Sai Ananda ashram in Maleisië weren verschillende pakketten gemaakt met voedsel, medicijnen en dagelijkse benodigdheden om door de jongeren uitgedeeld te worden aan de families die het hard nodig hadden. Het was om de nieuwe jongeren, en ook de al oudere, de vreugde van het dienen te laten ervaren uit eigen beleving

Toen Swami drie jongens zag die gekleed waren in Seva t-shirts, vroeg Hij liefdevol: “Oh, is het vandaag Sevadag?”

Swami zei met een lach: “Sevadag is een bewaardag (Seva Day is Save-A-Day), want alleen die dag wordt bewaard die is gebruikt voor het doen van Seva (onzelfzuchtige dienstverlening), alle andere dagen zijn louter verspilling!”

Deze leuke woordspeling van Swami maakt het de jeugd zo eenvoudig om belangrijke lessen te leren, zonder dat zij bang hoeven te zijn dat spiritualiteit iets is dat een gecompliceerd, serieus proces van zelfemancipatie is. Spiritualiteit gaat over blijheid, spiritualiteit is vreugde en het is eenvoudig!

We beleven vele dagen, maar alleen die dagen waarin we Seva doen worden bewaard.

Weer een les geleerd! 

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 90,  24 augustus 2017

INZICHT – ‘Bliss’ is Mijn voeding

Toen in de ashram in Bali de gastvrouwen binnen kwamen lopen met het ontbijt voor Swami, merkte Hij op dat één van de jeugdleiders enigszins mee naar binnen was geslopen. Dit ging niet ongemerkt aan Swami voorbij en Hij vroeg de jonge man:

“Ben jij de kok?”
“Nee, Swami.”

“Waarom ben je dan binnen gekomen?”
“Om U Uw voedsel te geven.”

“Wat is Mijn voedsel?”
Er kwam geen reactie, en daarom antwoordde Swami Zelf: “Liefde is Mijn vorm en bliss is Mijn voedsel.”
“Wat is bliss?”, vroeg Swami.
“Iemand antwoordde: “Gelukkig zijn.”
Swami corrigeerde: “Gelukkig zijn komt en gaat, maar bliss (komt en) groeit.”
“Hoe krijg je bliss?”, was de volgende vraag van Swami.
“Wanneer je één wordt met God”, zei iemand. 
Opnieuw improviseerde Swami en zei: “Je bent in bliss als je met Jezelf verenigd bent. Wanneer vuur niet verstoord wordt door water, en water niet door vuur (hitte), dan zijn beide zichzelf en zijn derhalve in bliss. Je kunt alleen maar dan in bliss zijn als je met Jezelf verenigd bent, je ware aard, die Atman is.”

Swami ging door:” Net zoals het lichaam voedsel nodig heeft vanwege de noodzakelijke voedingstoffen om sterk en gezond te zijn, zo is bliss het voedsel voor de ziel die nodig is om net zo helderder te laten stralen als een lamp die helderder gaat stralen wanneer deze gevoed wordt met lucht en olie.”

Hiermee hadden wij allemaal een voedzaam, spiritueel ontbijt, dat onze zielen vulde met bliss.

 

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 88,  10 augustus 2017

INZICHT – Van nul tot held (Zero to Hero)

Swami kwam naar beneden en betrad de hal van Sai Anandam, waar de dertien afgestudeerde studenten van het Centre for Human Excellence verheugd wachtten op hun afstudeerceremonie, die werd bijgewoond door alle leraren, personeel en alle studenten van het Centre for Human Excellence, totaal 130 in aantal. Hij keek naar de dertien afgestudeerden en vroeg hen: “Jullie zijn allemaal gekomen als nullen, en nu vertrekken jullie als helden, klopt dit?” Iedereen lachte toen Swami de vervolgvraag stelde: “Dus wie is een held?” In het algemeen zou men het antwoord kunnen verwachten dat voor de meeste toegewijden die Swami’s toespraken kennen zeer logisch zou zijn, namelijk dat Swami de Held is, en dat was ook precies wat de studenten eensgezind zeiden; “Swami, U bent de Held en wij zijn de nullen.” Maar Swami zei: “Niet het juiste antwoord. Wie is de held? Wie is de held?”

 

Er werd gezegd: “Degene die een leven van opoffering leeft is de held.” Swami zei: “Niet helemaal correct.” Dan zei iemand: “Degene die geen angst heeft is de held.” En meer van dergelijke antwoorden werden geopperd. Maar Swami was niet tevreden. Hij had iets in gedachten, een boodschap zat eraan te komen, en een grootse waarheid zou onthuld gaan worden. En dat gebeurde toen Swami uiteindelijk zei: “De mens is de nul en God is de held. Maar waar is deze held? Deze held is binnenin de nul.

 

Jullie kwamen hier drie jaar geleden als nullen, en vandaag, nu jullie op het punt staan de portalen van dit instituut te verlaten, moeten jullie helden worden door het realiseren van de Goddelijkheid die in jullie is. Als dit Centre for Human Excellence de Goddelijkheid, die de held binnenin jullie is, niet naar boven heeft gebracht, dan blijven jullie nog steeds nullen, ondanks alle kennis die jullie hebben opgedaan! Daarom is de werkelijke waarde van een persoon alleen daar wanneer deze diens Goddelijkheid realiseert. Al het andere dat men in deze wereld heeft bereikt is niets meer dan een grote nul. Alleen zij die hun Goddelijkheid hebben gerealiseerd zijn de echte helden.” En met een binnenpretje zei Hij toen: “Zo, nu is jullie ceremoniële afstudeertoespraak afgelopen.”

 

Echt, Swami’s boodschap is dat alleen zij van Zijn instituten afstuderen die niet slechts onwetendheid hebben uitgewist met kennis, met wereldse kennis, maar daadwerkelijk Prajanana, de ultieme kennis van het Zelf, hebben bereikt door het in praktijk brengen van Sujnana, de juiste, goede kennis. Slechts een paar dagen geleden heeft Swami gezegd dat “Alleen zij die Prajanana hebben bereikt zijn afgestudeerden van Mijn instituten, alle anderen zouden zichzelf moeten beschouwen als niet volledig opgeleid!”


 Swami bouwt meer en meer instituten, om meer helden te vormen uit nullen door hen te helpen hun Goddelijkheid te realiseren die zich binnenin henzelf bevindt. Dit is de onderwijsmissie, nee, de spirituele missie die Swami uur na uur verder uitbreidt.


door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 87,  3 augustus 2017

 INZICHT – Karma overdracht! 

Tijdens de vraag- en antwoordsessie in Ottawa, die werd gehouden na Swami’s toespraak, vroeg een toegewijde aan Swami: “Vroeger, toen U in uw fysieke lichaam was, nam U voor het welzijn van andere toegewijden regelmatig hun karma op Uzelf.

Maar nu U niet meer in het lichaam bent, wat doet U dan als toegewijden bidden om bevrijd te worden van hun karmische problemen?”

Swami antwoordde: “Niemand kan ontsnappen aan de consequenties van hun karma, want dit is de wet van het universum die boven alles gaat. Daarom, als het niet aan de toegewijde was, dan moest Ik de gevolgen ervaren door ze op Mijzelf over te brengen, net zoals een moeder die zoveel voor haar zieke kind voelt dat zij bid: “Laat mijn kind gezond zijn en mij in plaats daarvan de ziekte hebben.” Maar nu er geen lichaam meer is, dat is gebonden aan ruimte, tijd en oorzakelijkheid in deze fysieke wereld. kan Ik het niet op Mijzelf nemen. Dus moet Ik de toegewijde het laten doorstaan, of Ik kan het overbrengen naar een andere geboorte van de toegewijde. Echter, als iemand onzelfzuchtig bid voor anderen, dan kan Ik dat karma vernietigen, net als zaden die in een vuur vernietigd worden en de kracht om te ontkiemen hebben verloren. Daarom wordt God ook wel aangeroepen met “Karma Dhwamsine Namaha” – eerbiedige begroeting aan de Vernietiger van karma. En daarom vertel Ik aan iedereen om te bidden voor allen, Samastha Loka Sukhino Bhavantu, mogen alle wezens in alle werelden gelukkig zijn.

Als jullie op deze manier bidden voor iedereen en, dan zijn ook jullie gered, want jullie zijn allemaal een deel van die universele iedereen.”

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 84,  13 juli 2017

INZICHT – Atithi Devo Bhava: Gast is God 

Toen in Ottawa de gastheer kwam om Swami te serveren, merkte hij op dat in de Indiase cultuur de gast wordt beschouwd als God en dat in de geschriften staat geschreven ‘Atithi Devo Bhava’ – God is gast. Het was een groot ideaal waar iedereen naar leefde.

Hij ging verder met uit te leggen dat in die dagen mensen pelgrimages ondernamen en dat zij zeer lange afstanden moesten lopen, omdat er maar weinig mogelijkheden voor transport waren. Tijdens die lange voetreizen was het voor hen niet mogelijk om alles wat zij nodig hadden voor de hele reis met zich mee te dragen. Ook waren er geen motels of hotels zoals tegenwoordig, waar een rustpauze gehouden kon worden. En daarom was det ideaal aan de mensen gegeven dat iedere gast moest worden behandeld als God. Vanwege deze edele cultuur kon men zonder enige angst een reis ondernemen, want men was er zeker van onderdak en voeding te vinden in de huizen van de mensen van de dorpen en de steden die op hun weg lagen. Ook al waren zij onbekenden, vanwege dit ideaal, dat de gast gelijk is aan God, waren de mensen blij om hen gastvrijheid te bieden en beschouwden zij het als een eer om God te dienen door het dienen van gasten. Dit was de cultuur van India, die iedereen beschouwde als iemand van henzelf.

“Vandaag zijn jullie zeer fortuinlijk.” En Swami voegde er met een glimlach aan toe: , “Want het gaat niet alleen maar over ‘Atithi Devo Bhava’ (gast is God), maar het is nu ook ‘Devo Atithi Bhava’ (God is gast).”

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 83,  6 juli 2017

INZICHT – Verdwaald en gevonden!

Tijdens de wandeling in de bossen waar we naartoe gingen om de oeroude Redwood bomen in het Col Armstrong Redwood National Park in het Santa Rosa County van California te kunnen zien, dachten een paar achter Swami lopende  toegewijden dat Swami het verkeerde pad had gekozen en maakten zich ongerust.

Swami, die ogenschijnlijk nog nooit eerder in dit park was geweest, zag er vol vertrouwen uit toen Hij de andere route nam en door bleef lopen.

Een verontrustte toegewijde probeerde Hem hierop te wijzen, maar zonder resultaat, want Swami leek er niet naar te luisteren en bleef voorop lopen, de anderen achterlatend met geen andere keus dan te volgen.

Eén van de enthousiaste jongerenleden in de groep riep uit:” Oh, met Swami raken we nooit verdwaald in het bos.”

Swami was snel om te zeggen: “Met Swami zul je nooit ook maar ergens in de wereld verdwaald raken.”

 Overweldigd riep de jongere uit: “Swami, ik wil alleen maar verdwalen in God.”

En prompt kwam het antwoord van Swami: “Je kunt niet verdwalen in God, je kunt alleen maar gevonden worden in God.”

Het duurde even voordat ik de diepere betekenis van die verklaring begreep.

Is het niet alleen in Zijn aanwezigheid dat wij werkelijk worden waartoe wij bestemd zijn? Is het niet alleen in Zijn nabijheid dat wij al onze valse vereenzelvigingen verliezen en onze ware aard vinden!

Ja, het klopt. Men kan alleen gevonden worden in God.

 

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 81,  22 juni 2017

INZICHT – De hele wereld is een droom!

Een paar jaar geleden toen ik in Raipur was, voelde ik mij plotseling behoorlijk ziek. De hoge temperatuur stond mij niet toe uit bed te komen. En het was toen dat Swami in mijn droom kwam, een groene diamanten ring materialiseerde en die om mijn vinger deed. Net als alle dromen van Swami was ook deze zeer verfrissend en gaf veel energie. Het resultaat was dat in de ochtend de koorts verdween en ik mij in de pujakamer aan Hem kon presenteren. Tijdens de ochtendmeditatie vroeg ik aan Swami: “Gisteren kwam u in mijn droom, gaf mij een ring en ik voelde mij zeer gelukkig. “ Hij lachte en zei: “Ja, dat gebeurde in die droom. Dit gebeurt in deze droom.”

“Deze droom!” Ik was in de war.

Oh ja, dit is ook een droom

Ik vroeg: “Waarom zijn wij ons hier niet bewust van, waarom denken wij dat het echt is?”

Wat hij daarna tegen mij zei is een van de meest onthullende verklaringen over de staten van bestaan die genoemd worden in de geschriften, zij zijn Jagrita ( waakstadium), Swapna (droomstadium), Sushupti (diep- slaapstadium) and Turiya (de staat van zuiver Bewustzijn).

Swami zei: “De waarheid is dat dit alles een droom is die na verloop van tijd zal ophouden, en dat alleen het Bewustzijn permanent is. In de droom wist je niet dat je droomde, totdat je wakker werd. En zo ben je ook in deze waakstadiumdroom niet  in staat haar onwerkelijke aard te zien. Alleen wanneer je wakker wordt vanuit deze droom kun je weten wat de werkelijkheid is.”

“Maar Swami,” sprak ik tegen, “ deze droom lijkt zo echt, zo overtuigend.”

“Dat is waar, hoe dieper de details in de droom, hoe overtuigender lijkt het werkelijk te zijn. Hoe meer je zintuigen zich met deze droom bezighouden, hoe meer het werkelijk lijkt te zijn. Om die reden trokken de wijzen hun zintuigen helemaal terug van de zintuiglijke objecten en verbleven de hele tijd in hun werkelijke Zelf en raakten zij niet valselijk overtuigd van de onwerkelijke aard ervan.”

Dit kon ik goed begrijpen, want ik had ervaren dat in die dromen waarin de details fijner waren, ik mij meer er meer betrokken voelde en geloofde dat het werkelijk was, totdat de wekker afging en ik opgelucht wakker werd dat ik bevrijd was van de tijger die mij tijdens de hele droom achterna had gezeten .

“En Ik ben die wekker die je uit deze droom wakker maakt”, onthulde hij met een speelse glimlach.

 door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 80, 15 juni 2017

INZICHT – Als je Mij wilt kennen…..

Terwijl ik mijn dagelijkse meditatie deed in Swami’s kamer, vroeg Hij mij: “Heb je de Bhagavathamu gelezen?” (Bhagavathamu is één va de meest populaire teksten van het heilige verhaal over Heer Krishna.)

Ik antwoordde schaapachtig: “Nog niet Swami.”

“Bhagavathamu Chadivithe Baaga Avuthaamu.” (Door het lezen van de Bhagavatam worden we beter.) Hij speelde heel mooi met het woord Bhagavathamu in Zijn typerende Telugu.

Hij ging verder: “In het woord Bhagavathamu zijn vijf lettergrepen. Bha-ga-va-tha-mu. Elke lettergreep staat voor een bepaalde kwaliteit die men ontwikkelt door het bestuderen van deze heilige tekst. Bha staat voor bhakti (devotie). Ga duidt op gnana (wijsheid). Va- staat voor vairagya (onthechting). Tha betekent…, betekent…, weet je waar Tha voor staat?

Ik was verast, en gehaast flapte ik eruit: “Swami! Is het Thyaganu (offering)?

Nee, het is niet Thyaganu. Ik kan niet meer herinneren waar het voor staat. Okee, de laatste lettergreep ’Mu’ betekent mukthi (bevrijding), besloot Hij.

Maar ik was gefascineerd en vroeg Hem: “Swami! Hoe kan U, de Alwetende, niet weten waar Tha voor staat?”

“Oh weet je, Ik vergeet dingen, soms.” Hij gaf die halve glimlach van ondeugendheid.

Ik wist onmiddellijk dat Hij iets van plan was. En ik wilde het daar niet bij laten.

(Zij die fysiek dicht bij Swami hebben geleefd kunnen weten dat Swami ogenschijnlijk bepaalde dingen leek te vergeten tijdens bepaalde gebeurtenissen. Dit gold soms ook voor de namen van mensen en vaak had Swami de gewoonte om studenten en toegewijden aan te duiden met een speciale bijnaam die Hij op een speelse manier voor hen had verzonnen, zoals de stad waar zij vandaan kwamen (Bombay boy), of het land waar zij toe behoorden (Amerika man), of de vorm van hun lichaam (Padoka voor dikke mensen), of de lengte van hun lichaam (Palmboom voor een lang iemand), of het beroep (zoals dokter of professor), of een specifiek project (Hospitaal boy of Toneelstuk boy), of een bepaald karakteristiek iets zoals een bril (Soda glazen), of wit haar enzovoort. Natuurlijk was dit iets dat typisch bij Swami hoorde en waarvan wij intens genoten.)
Ik drong aan: “Swami, het was in orde dat U regelmatig ogenschijnlijk bepaalde dingen vergat terwijl U nog in het lichaam was, misschien vanwege Jeeva Prajna (ndividueel bewustzijn), maar hoe kunt U nu dingen vergeten terwijl U de hele tijd Uw zuivere Goddelijke Zelf bent?”

Prompt kwam het antwoord: “Oh,kijk, wanneer Ik besloot als Sathya Sai Baba te komen, nam Ik een bepaalde vorm aan, met bepaalde kwaliteiten, en omdat Ik nog steeds naar je toekom als Sathya Sai Baba, gedraag Ik Mij nog steeds als Sathya Sai Baba.”

Dat was een terugkaatser, om het maar even op een luchtige manier te zeggen.

Swami, U zegt dat U besloot als Sathya Sai Baba te komen, wie bent U dan?” Ik was zeer benieuwd.
Hij hoorde het, lachte en leunde een beetje naar voren in Zijn relaxstoel om dichter bij mijn gezicht te komen en fluisterde: “ALS JE MIJ WILT KENNEN, DAN MOET JE MIJ WORDEN!”

Ik overwoog in mezelf dat we mogen denken Hem te kennen vanwege onze associatie met Hem, gedurende een paar dagen of zelfs tientallen jaren, maar niemand heeft Hem werkelijk gekend. Zoals Hij eens heeft gezegd: “Alleen een andere Sai Baba kan deze Sai Baba begrijpen.” Dus is de enige manier om Hem werkelijk te kennen Hem werkelijk te worden, zuiver en zelfloos.

“Hé…, Tha staat voor Thatvamu (het Goddelijke Principe).”

Hij zei het met een lach, de Alomtegenwoordige Ene!

 

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 79, 8 juni 2017