INZICHT – Hij vindt Zijn mensen!

Op de laatste dag van de Kodai-retraite omhulde een met emoties doordrenkte avond ieders hart met overstromende dankbaarheid. Toen de kinderen, de jongeren en ouderen uit meer dan 20 landen vanuit hun diepste hartgevoelens  zongen en spraken, bleef geen enkel oog droog. Liefde smolt en stroomde als tranen van dankbaarheid uit ieder oog dat in de afgelopen tien dagen getuige was geweest van dit wonder van zuivere Liefde.

Elk moment was gevuld met de zuiverste gevoelens toen een geëmotioneerde broeder Sumeet Tapoo een Hindi-lied zong met de tekst: Kaise Jiyun Main Tere Bin, Tu Jo Nahi Naar Tere Bin Mera Jee Na Lage. (Hoe leef ik zonder U, want mijn hart vindt geen rust zonder U?)

Yeh Bhool Kaise Karoon Hoofd Ke Bhool Jaun Tujhko. (Hoe kan ik de fout maken dat ik U vergeet?)

Gar Main Kahin Kho Gaya Bhi, Tu Dhoondh Lena Mujhko, Tera Mera Meer Tera Rishta Bana Sabse Judaa. (Zelfs als ik in de wereld verdwaal, vind U mij, want onze relatie is uniek ten opzichte van alle anderen.)

Toen het doortraande lied afgelopen was, gaf Swami de mooiste woorden die ik ooit heb gehoord.

Swami zei, met een stem die met emoties was gevuld: “Het lied zegt: zelfs als ik verdwaal, vind U mij dan alsjeblieft. Ja, jullie kunnen Mij niet vinden als jullie verdwaald zijn, maar Ik kan jullie wel vinden. In feite heb Ik ieder van jullie die verdwaald was, gevonden en naar hier gebracht. Ik reisde van huis naar huis, van land naar land, alleen om jullie te vinden en jullie naar Mij toe te brengen. Niemand kan de moeite en de pijn begrijpen die Ik heb moeten ondergaan om jullie te redden van het afdwalen van Mij. Inderdaad, niemand kan dit ooit begrijpen!”

Ja, ik heb gezien dat Swami Zijn mensen op de meest unieke manieren van over de hele wereld vindt. Muddenahalli, een onbekend, slapend dorp, is een smeltkroes geworden van toegewijden en aspiranten uit de hele wereld, door Zijn onvermoeide inspanningen om Zijn mensen te vinden en hen naar Hem te brengen. In de afgelopen 6 jaar was ik de meest gelukkige getuige van deze onbreekbare band van de zuiverste Liefde tussen Hem en Zijn mensen. Het is alleen vanuit Zijn genade dat Hij één en allen dicht bij Hem heeft gebracht, zodat wij ons kostbare leven niet verspillen met vruchteloze achtervolgingen en wij in plaats daarvan aan Zijn voeten drinken uit de fontein van de zuiverste Liefde.

Inderdaad, Hij is de Goede Herder die Zijn kudde kent, en Zijn kudde kent Hem.

En voor Hem is elk schaap en elk lam belangrijk!

Is dit niet waarom we naar Hem roepen: “Baba … Baba!”

 

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 77, 25 mei 2017

INZICHT – Jullie vergissing is Mijn kans!

 

Trouw aan het gezegde dat Liefde leeft door te geven, was Swami tijdens deze dagen in Kodai druk in de weer met van alles te geven aan de toegewijden, het personeel en de studenten. Sjaals, camera’s, dagboeken of geld voor marketing, omdat Hij opriep inkopen te gaan doen. Zijn handen stopten niet met het uitdelen van tastbare tekens van Zijn liefde.

En zo was het ook op Moederdag. Na een speciale lunch voor alle moeders ter ere van het moederschap, deelde Hij sari’s uit aan de moeders die aanwezig waren.. Toen hij twee zussen, die Hij liefdevol Shakini en Dakini, noemt,  de vrouwelijke demonen die persoonlijke dienaren zijn van Moeder Durga, realiseerde Hij dat, hoewel Hij twee sari’s van dezelfde kleur en ontwerp wilde geven, Hij hen uiteindelijk toch twee verschillende gaf! Onze zorgvuldige Swami die verpersoonlijking is van perfectied, maakte de ogenschijnlijke fout niet zonder reden. ‘s- Avonds, toen beide zusters de door Swami gegeven sari’s droegen, die verschillend waren, kwam Hij naar hen toe toen Hij op weg was naar de eetzaal en zei:’ Oh, Ik heb een fout gemaakt door jullie verschillende sari’s te geven. Maar maak je geen zorgen, deze fout van Mij is een kans voor jullie, want Ik ga jullie nog twee sari’s geven. Kijk, als Ik een fout maak, is het een kans voor jullie, en zo is het een kans voor Mij als jullie een fout maken! Tegenslag voor de mens is God’s kans! ”

Hij zei het allemaal zo simpel, terwijl Hij voorbij schreed om met Zijn toegewijden te gaan eten. En wij verteren nog steeds dit delicate diner, deze diepgaande boodschap!

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 76, 18 mei 2017

INZICHT – Wat is God waard?

Toen we in Bangalore het huis bezochten van een alumni die Bhagavan samen met Zijn leraren van de campus had uitgenodigd, merkte tijdens de gesprekken één van de toegewijden op dat de waarde van dit huis in Bangalore vandaag met veel punten omhoog was gegaan omdat het door Bhagavan’s Aanwezigheid was geheiligd.

Swami was heel snel met hierover iets te zeggen. “Niemand kan enige waarde over Mij vaststellen, want de waarde van Mijn Aanwezigheid is onschatbaar.” Hij onderbouwde dit met het verhaal van ‘Thulabharam’ uit het leven van Sri Krishna toen Zijn eigen geliefde vrouwen Sathyabhama en Rukmini Hem wilden wegen in goud, door Heer Krishna aan de ene kant van een grote weegschaal te laten zitten en alle goud aan de andere kant op te stapelen.

Swami vroeg: “Woog al het goud dat de koninginnen hadden evenveel als Krishna?”

“Nee Swami”, was de gemeenschappelijke reactie.

“Inderdaad, zei Swami. “En daarom pakte de slimme koningin Rukmini een tulsiblad, schreef daarop de naam van Krishna met haar haarspeld en legde dit blad op de stapel goud. Onmiddellijk kwam de weegschaal in balans. En wat is hiervan de boodschap?”

Iemand vanuit de vrouwen gaf als te verwachten reactie: “Dat Krishna’s naam gelijk is aan Krishna’s vorm.” Maar Swami bracht de betekenis van dit verhaal naar een nog ander niveau toen Hij zei: “Het betekent dat alleen Krishna gelijk is aan Krishna. De waarde van God kan alleen maar gelijk zijn aan God Zelf, en aan niets anders!”

Een les voor iedereen om te onthouden! Alleen Hij is Zijn waarde!

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 75, 11 mei 2017

INZICHT – Wie zou onze zonden met ons delen? 

Een Indiaase vrouw en de Koratische gastvrouw liepen naar de kamer van Swami om Hem een ontbijt te serveren. Toen Swami naar de idlies keek die op het bord lagen dat de Kroatische vrouw vasthield, vroeg Swami aan haar: “Heb jij deze idlies gemaakt?”

Nee Swami, Lakshmi, (de Indiaase vrouw) heeft ze gemaakt,” antwoordde zij.

“Oh! Wie zou dan de verdiensten moeten ontvangen van het aan Mij serveren van de idlies?  Degene die ze gekookt heeft of degene die ze heeft gedragen?”, vroeg Swami op een speelse manier.

Kijkend naar Swami’s glimlach begreep ik instinctief dat er een les aan zat te komen!

Lachend gaf de Kroatische vrouw als weerwoord: ““Wij zullen allemaal de verdiensten delen.”

“Natuurlijk, iedereen wil in de verdiensten van anderen delen, maar niemand is bereid te delen in andermans zonden. God alleen deelt in de zonden,” verklaarde Swami, als ware het een vaststaand feit

Wat klonk als een simpele verklaring droeg de diepste der waarheden in zich, die van Zijn onophoudelijke Bestaan.

Een paar jaar geleden, in de interviewkamer in de Prashanti mandir, vroeg Sri B.N. Narashima Murthy in een exclusief privé moment,zeer bedroefd aan Swami over Zijn achteruitgaande gezondheid. “Swami, wat heeft U zichzelf aangedaan?”

Swami antwoordde onverwacht: “Bangaru! Ee Dehamu Vacchinde Kadaa Loka Paapa Pariharamu Kosamu?” (Mijn lieve! Dit lichaam, is het niet gekomen voor de verlossing van de zonden van de wereld?).

Moet ik nog meer zeggen!
door:  Madhusudan Naidu

uit: Ananda Vahini, nummer 74, 4 mei 2017

INZICHT – Wie zou onze zonden met ons delen? 

Een Indiaase vrouw en de Koratische gastvrouw liepen naar de kamer van Swami om Hem een ontbijt te serveren. Toen Swami naar de idlies keek die op het bord lagen dat de Kroatische vrouw vasthield, vroeg Swami aan haar: “Heb jij deze idlies gemaakt?”

Nee Swami, Lakshmi, (de Indiaase vrouw) heeft ze gemaakt,” antwoordde zij.

“Oh! Wie zou dan de verdiensten moeten ontvangen van het aan Mij serveren van de idlies?  Degene die ze gekookt heeft of degene die ze heeft gedragen?”, vroeg Swami op een speelse manier.

Kijkend naar Swami’s glimlach begreep ik instinctief dat er een les aan zat te komen!

Lachend gaf de Kroatische vrouw als weerwoord: ““Wij zullen allemaal de verdiensten delen.”

“Natuurlijk, iedereen wil in de verdiensten van anderen delen, maar niemand is bereid te delen in andermans zonden. God alleen deelt in de zonden,” verklaarde Swami, als ware het een vaststaand feit

Wat klonk als een simpele verklaring droeg de diepste der waarheden in zich, die van Zijn onophoudelijke Bestaan.

Een paar jaar geleden, in de interviewkamer in de Prashanti mandir, vroeg Sri B.N. Narashima Murthy in een exclusief privé moment,zeer bedroefd aan Swami over Zijn achteruitgaande gezondheid. “Swami, wat heeft U zichzelf aangedaan?”

Swami antwoordde onverwacht: “Bangaru! Ee Dehamu Vacchinde Kadaa Loka Paapa Pariharamu Kosamu?” (Mijn lieve! Dit lichaam, is het niet gekomen voor de verlossing van de zonden van de wereld?).

Moet ik nog meer zeggen!
door:  Madhusudan Naidu

uit: Ananda Vahini, nummer 74, 4 mei 2017