INZICHT – 2 maart 2017

Deze avond liet Swami een paar Argentijnse toegewijden naar de interviewkamer komen en vroeg hen: “Zijn jullie van Argentinië of van Urgentinië?” De toegewijden begrepen het niet en zeiden dat zij van A – Argentinië waren. Swami zei: “Ja, jullie zijn van Argentinië, maar het Mijne is UrgentinIë, en dat impliceert dat jullie van Urgentinië zijn”. Swami vervolgde en zei: “Er is voor Mij een grote urgentie om de mensen te dienen. Net zoals een moeder niet kan wachten om haar hongerige kind te voeden, een vader niet kan wachten om zijn oogappel te onderwijzen en zoals ouders niet kunnen wachten tot het ochtend wordt om zich naar het ziekenhuis te kunnen haasten als hun kind ziek is of lijdt, op diezelfde wijze kan ook Ik niet wachten om hen die in nood zijn te redden, te helpen en te dienen. Daarom breidt Mijn missie zich sneller uit dan ooit. Jullie zouden dan ook niet van Argentinië moeten zijn, maar van Urgentinië.
Wanneer een goede, nobele en zelfloze gedachte opkomt, dan zou je die onmiddellijk in actie moeten omzetten. Wanneer een zelfzuchtige, negatieve, slechte gedachte opkomt, dan zou je die moeten uitstellen totdat deze vanzelf een natuurlijke dood sterft.

Swami citeerde het verhaal van de grote gever Karna. Om Karna te testen benaderde Krishna hem in vermomming als een brahmaan en vroeg hem om de pot met olie die Karna in zijn linkerhand hield terwijl hij met zijn rechterhand olie op zijn hoofd aanbracht. Zonder met zijn ogen te knipperen stak Karna zijn linkerhand uit en bood Krishna de pot met olie aan. Om Karna te testen vroeg Krishna: “Weet je niet wat de juiste manier is om iets te geven? We zouden niet onze linkerhand moeten gebruiken wanneer we iets aanbieden, maar altijd onze rechterhand.” Karna gaf als antwoord: “Edele brahmaan, ik weet dat de juiste manier van geven met de rechterhand gebeurt. Maar kijk, mijn rechterhand is bezig en als ik de pot overbreng van mijn linkerhand naar mijn rechterhand zal er enige tijd voorbij gaan waarin mijn gedachten zouden kunnen veranderen en dan zou ik het misschien niet meer aan u willen geven. Ik vertrouw mijn gedachten niet, want zij veranderen ieder moment. Daarom heb ik besloten het onmiddellijk te geven, in het moment en op deze manier, voordat mijn gedachten zouden kunnen veranderen.”

Swami gebruikte dit verhaal om te zeggen dat wanneer een goede, edelmoedige, onzelfzuchtige gedachte opkomt die dan met urgentie uitgevoerd moet worden en dat we daarom allemaal Urgent-iniërs moeten zijn en niet louter Argentiniërs.

Door: Sri Madhusudan Naidu

Uit Ananda Vahini nummer 65, 2 maart, 2017