Archive for category: Inzicht

Op het moment dat Swami op de laatste dag in Kodai Kanal sari’s en kleding uitdeelde aan de vrijwilligers, wees zuster Swati Pai, als coördinator van het team, een klein groepje vrijwilligers aan en zei: Swami, anders dan zij die de drie dagen in gedeelten Seva hebben gedaan, zijn deze vrijwilligers van het ene eind tot het andere eind gebleven en hebben Seva gedaan.”

Swami was snel met zijn reactie: Zelfs Ik ben van het ene eind tot het andere eind gebleven.”

Hoewel het klonk als een simpele vaststelling, door dezelfde woorden van zuster Swati te herhalen, verhief Swami de betekenis naar een hele nieuwe dimensie.

Ja, Hij bleef altijd van het ene eind tot het andere eind en diende iedereen. Hij was altijd de eerste en de laatste bediende! Elke morgen werd Hij wakker om allen te dienen, totdat Hij weer ging slapen. Iedere dag in Kodai was de enige gedachte in Zijn hoofd wat Hij Zijn toegewijden zou kunnen geven, wat Hij hen nog meer zou kunnen zeggen, hoe nog meer voor hun comfort te kunnen zorgen.

Van het regelen van de westerse tot de noord en zuid Indiase koks, het arrangeren van de stoelen in de eetzaal, tot aan de Persoonlijke supervisie op het serveren van de maaltijden en het vragen naar het verlijf en het comfort. Van het geven van sjaals om de mensen warm te houden en fototoestellen om de eeuwige momenten vast te leggen, het uitdelen van dagboeken om de herinneringen in op te schrijven tot aan het schenken van pennen met een zaklampje om de weg te kunnen verlichten. Van ziel vullende sessies in de ochtenden tot aan de meest intieme interviews daar tussendoor, Hij was overal aan het dienen, dienen en dienen van iedereen.

Het was nog niet zo lang gelden dat iemand tijdens de Youth Meet in Duitsland aan Swami vroeg hoe Hem aan de jongeren die nieuw waren te introduceren en Hij zei: “Zeg hen dat Ik de dienaar van de dienaren ben, en niet de Meester van de meesters.”

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 78, 1 juni 2017

Trouw aan het gezegde dat Liefde leeft door te geven, was Swami tijdens deze dagen in Kodai druk in de weer met van alles te geven aan de toegewijden, het personeel en de studenten. Sjaals, camera’s, dagboeken of geld voor marketing, omdat Hij opriep inkopen te gaan doen. Zijn handen stopten niet met het uitdelen van tastbare tekens van Zijn liefde.

En zo was het ook op Moederdag. Na een speciale lunch voor alle moeders ter ere van het moederschap, deelde Hij sari’s uit aan de moeders die aanwezig waren.. Toen hij twee zussen, die Hij liefdevol Shakini en Dakini, noemt,  de vrouwelijke demonen die persoonlijke dienaren zijn van Moeder Durga, realiseerde Hij dat, hoewel Hij twee sari’s van dezelfde kleur en ontwerp wilde geven, Hij hen uiteindelijk toch twee verschillende gaf! Onze zorgvuldige Swami die verpersoonlijking is van perfectied, maakte de ogenschijnlijke fout niet zonder reden. ‘s- Avonds, toen beide zusters de door Swami gegeven sari’s droegen, die verschillend waren, kwam Hij naar hen toe toen Hij op weg was naar de eetzaal en zei:’ Oh, Ik heb een fout gemaakt door jullie verschillende sari’s te geven. Maar maak je geen zorgen, deze fout van Mij is een kans voor jullie, want Ik ga jullie nog twee sari’s geven. Kijk, als Ik een fout maak, is het een kans voor jullie, en zo is het een kans voor Mij als jullie een fout maken! Tegenslag voor de mens is God’s kans! ”

Hij zei het allemaal zo simpel, terwijl Hij voorbij schreed om met Zijn toegewijden te gaan eten. En wij verteren nog steeds dit delicate diner, deze diepgaande boodschap!

door:  Madhusudan Naidu

Ananda Vahini, nummer 76, 18 mei 2017

Een Indiaase vrouw en de Koratische gastvrouw liepen naar de kamer van Swami om Hem een ontbijt te serveren. Toen Swami naar de idlies keek die op het bord lagen dat de Kroatische vrouw vasthield, vroeg Swami aan haar: “Heb jij deze idlies gemaakt?”

Nee Swami, Lakshmi, (de Indiaase vrouw) heeft ze gemaakt,” antwoordde zij.

“Oh! Wie zou dan de verdiensten moeten ontvangen van het aan Mij serveren van de idlies?  Degene die ze gekookt heeft of degene die ze heeft gedragen?”, vroeg Swami op een speelse manier.

Kijkend naar Swami’s glimlach begreep ik instinctief dat er een les aan zat te komen!

Lachend gaf de Kroatische vrouw als weerwoord: ““Wij zullen allemaal de verdiensten delen.”

“Natuurlijk, iedereen wil in de verdiensten van anderen delen, maar niemand is bereid te delen in andermans zonden. God alleen deelt in de zonden,” verklaarde Swami, als ware het een vaststaand feit

Wat klonk als een simpele verklaring droeg de diepste der waarheden in zich, die van Zijn onophoudelijke Bestaan.

Een paar jaar geleden, in de interviewkamer in de Prashanti mandir, vroeg Sri B.N. Narashima Murthy in een exclusief privé moment,zeer bedroefd aan Swami over Zijn achteruitgaande gezondheid. “Swami, wat heeft U zichzelf aangedaan?”

Swami antwoordde onverwacht: “Bangaru! Ee Dehamu Vacchinde Kadaa Loka Paapa Pariharamu Kosamu?” (Mijn lieve! Dit lichaam, is het niet gekomen voor de verlossing van de zonden van de wereld?).

Moet ik nog meer zeggen!
door:  Madhusudan Naidu

uit: Ananda Vahini, nummer 74, 4 mei 2017

Het was in Padova, Italië, dat Swami terug gereden werd van de publieke Satsang naar het huis van de toegewijde in wiens auto zij zaten. De auto was versierd met een boeket bloemen op de motorkap.

Het was natuurlijk een ongebruikelijk tafereel en het deed vele hoofden omdraaien. Een groep jongeren die de bloemen zagen, namen ten onrechte aan dat er een pas getrouwd koppel in de auto zat, en volgens het voor hen heel gewone gebruik klapten zij in hun handen en juichten. Heel onschuldig vroeg Swami mij: “Waarom klappen zij?” Ik antwoordde: “Vanwege de bloemen hebben zij waarschijnlijk gedacht dat er een pas getrouwd bruidspaar in de auto zat en gaven zij zo hun gelukswensen..”

“Natuurlijk is er een huwelijk dat hier gevierd wordt, het beste van alle huwelijken. Het huwelijk van Prakriti (de shepping) en Purusha (de Schepper). Deze eenwording is het beste van allemaal, als de Jivaatma één wordt met het Paramatma. Dat is wat weergegeven wordt door Radha en haar Heer Krishna. Dat is de betekenis van het tweevoudige principe van Shiva – Shakti. Het ware huwelijk is wanneer de toegewijde zich in toewijding met de Heer verenigt. Het is een gelegenheid die gevierd moet worden.”

Als de Meester der meesters liet Swami ook deze kans niet voorbijgaan om ons een veel grotere waarheid te vertellen. Zelfs toen ik mijn gedachten liet gaan over dit prachtige concept van de vereniging van de mens met God, de toegewijde en de Heer, de Jivaatma en Paramatma, zei Swami: “Alleen dit huwelijk is werkelijke eenwording, al het andere is slechts een luchtspiegeling.”

door:  Madhusudan Naidu

uit: Ananda Vahini, nummer 73, 27 april 2017

Tijdens de avondmaaltijd zag Swami een jonge man van de Fiji Eilanden die behoorde tot een familie van drie generaties Sai toegewijden, en Hij vroeg de man naar diens grootvader die in de zestiger jaren voor het eerst naar Swami was gekomen.

Swami zei tegen de jonge man: “Je grootvader heeft heel hard gewerkt, want hij had veel kinderen om voor te zorgen, maar Ik moet nog veel harder werken, want ik heb nog veel meer kinderen om voor te zorgen.”

Het klonk als een simpele opmerking, maar het raakte mij diep in mijn hart. Niet alleen in al die 85 jaren werkte Swami onvermoeibaar in het belang van anderen, zonder ook maar enige zondag of feestdag vrij te nemen, maar ook in de laatste 5 jaar waarin ik getuige ben geweest van hoe hard Hij werkt, in verschillende landen, in verschillende tijdzones, met verschillende mensen, zodat thuis Zijn kinderen goed verzorgd werden en niets te kort kwamen op het gebied van gezondheid, onderwijs en gelukkig zijn.

Toen Swami recentelijk terug was gekeerd in Muddenahalli, van een lange buitenlandse reis, vertelde Hij de studenten: “Ik weet dat ieder van jullie Mij gemist heeft, en ook dat jullie geklaagd hebben dat Swami wel tijd heeft om naar al die landen te gaan, maar niet om naar onze scholen te komen. Maar, Mijn kinderen, laat Mij jullie vertellen dat ook dat alleen maar voor jullie bestwil is. Ik ben Sai Baba, de Goddelijke Moeder en Vader, uitgevoerd als één. Precies zoals Ik de plicht heb om voor jullie te zorgen, jullie te bezoeken en in jullie behoeften te voorzien als een moeder, zo heb Ik ook de plicht om ervoor te zorgen dat jullie niets te kort komen en jullie te beschermen als een vader.

Vanwege dit dubbele takenpakket moet Ik zoveel harder werken.”

Nooit in mijn studententijd heb ik mij gerealiseerd dat Swami zo hard werkte, zonder ophouden, om er voor te zorgen dat de scholen, de universiteiten, de hostels, het stadion, de ziekenhuizen en al het andere dat we nodig hadden, aan ons beschikbaar werd gesteld zonder dat er ook maar enige vergoeding voor werd gevraagd. Pas nu, nu ik met Hem werk aan Zijn zijde, besef ik wat Hij voor ons heeft gedaan, en nog steeds doet!

door: Madhusudan Naidu

uit: Ananda Vahini, nummer 71, 16 april 2017.