INZICHT – Bullet Train of het denken?

Tijdens het recente bezoek aan Japan hadden de gastheren een reis georganiseerd met de beroemde Bullet Train, een trein die letterlijk 480 kilometer per uur kan rijden. Hoewel het alleen maar voor de ervaring was bedoeld, bleek dat het voor ons op een les uitdraaide toen Swami ernaar voreg.

“Zo, zijn jullie met de Bullet Train gekomen?”, vroeg Swami tijdens het dinner.

“Oh ja Swami! Het is de snelste trein op Aarde,” reageerde wij als groep enthousiast. Wij vertelden Hem ook over het feit dat de trein in twee richtingen kan rijden, en dat de stoelen dan ook omgedraaid kunnen worden.

“Wat op Aarde is het snelste?, vroeg Swami, terwijl Hij naar Zijn bord staarde.

Terwijl wij nadachten over een passend antwoord, vroeg Swami: “Wat is sneller? De Bullet Train of het denken?”

Swami gaf Zelf het antwoord. “Het denken is het snelste, want het ene moment kan het hier zijn en in een ander moment kan het ergens anders in het universum zijn. Echter, net als de Bullet Train, kan het naar buiten gerichte denken omgedraaid worden, naar binnen toe. Stel je eens voor hoe het denken, dat zich met zo’n geweldige snelheid kan verplaatsen en in een oogwenk enorme afstanden kan afleggen, naar binnen wordt gekeerd, met diezelfde snelheid kan reizen en kan aankomen bij de Waarheid die wij geacht worden te bereiken. Man Eva Manushyaanam Karanam Bandh Mokshyoh, het denken is verantwoordelijk voor de gebondenheid of bevrijding van de mens. De naar buiten gerichte manier van denken die gebondenheid veroorzaakt kan naar binnen gericht worden en tot bevrijding leiden”, verklaarde Swami.

Met God leven is werkelijke educatie, want Hij kan ons de grootste der waarheden leren en daarvoor de eenvoudigste voorbeelden gebruiken.

door: Madhusudan Naidu

uit: Ananda Vahini, nummer 69, 30 maart 2017

INZICHT – Maak haast!

Tijdens de laatste dag van Zijn bezoek aan Japan werd Swami door een jonge man rondgereden om de kersenbloesems te bekijken. Swami keek tijdens het rijden naar de Grote Oceaan en merkte op: “Dit is de oceaan tussen Japan en America.” De jonge, toegewijde chauffeur zei: “Ja Swami. En de Shimoda haven is in Japan de eerste haven ooit waar in de 19de eeuw een Amerikaanse man voet aan land zette. De Amerikanen jaagden op walvissen in de Grote oceaan en hadden een plek nodig om hun benodigdheden op te slaan, daarom gingen zij aan land aan deze kust van Japan.

Swami zei “Het vanuit hebzucht bejagen van arme zeedieren is niet goed. Zelfs de Japanners doen heel veel aan visvangst.”

De chauffeur vroeg: “Swami, kan deze overdadige bevissing tot problemen leiden voor de bevolking hier?”

“Ja, natuurlijk, als je onschuldige wezens laat lijden voor je eigen hebzucht, dan zal het karma dat je hiermee creeërt gevolgen voor je hebben”, zei Swami.

 

“Wat is hiervoor de oplossing Swami?”

“Spiritualiteit is de oplossing. De aloude Japanse cultuur, en eigenlijk alle culturen, waren gebaseerd op vertrouwen in God, respect voor de natuur en liefde voor de medeschepselen, omdat zij wisten dat alles Goddelijk is. Wij moeten die cultuur van Japan weer opnieuw verjongen. De oudere generatie kan niet gemakkelijk veranderd worden, maar als we de jongeren dit leren, dan kan transformatie plaatsvinden. Alleen dat kan de mensen van dit land redden.”

De gretige toegewijde stelde: “Swami! Ik wil dit snel doen, zodat we de mensen zo spoedig mogelijk kunnen helpen.”

Prompt kwam hierop het antwoord van Swami: “Is dit niet waarom Ik zoveel haast heb?”

Ja, Hij heeft enorme haast, om zo snel mogelijk zoveel mogelijk mensen te redden, want de tijden veranderen. Hij waarschuwde deze ochtend in Zijn discourse aan de Japanse toegewijden: “Zij die niet veranderen in tijden van veranderingen zullen geen plek vinden in de nieuwe tijd. Zij zullen moeten gaan, middels de ene oorzaak of de andere.”

Wanneer mensen vragen wat de grote haast is om meer gratis scholen te openen, gratis ziekenhuizen te bouwen en het zo frequent rond de wereld reizen, dan kunnen zij mogelijk het antwoord vinden in Swami’s diepzinnige woorden voor Zijn toegewijden in Japan!
 

Uit Ananda Vahini, nummer 68, 23 maart 2017.

INZICHT – van Vamana roopa naar Vishwa roopa

Meer dan honderd toegewijden reisden helemaal vanuit Gods eigen land Kerala, Gods eigen huis, naar Sri Sathya Sai Anandam in Sathya Sai Grama om zich te baden in de Liefde van hun leven.

Swami ontving ze allemaal heel hartelijk in Sai Anandam en sprak zeer liefdevol tot hen. Swami herinnerde hen aan het grote geluk te behoren tot een land dat is gezegend door de Goddelijke Vamana Avatar, de demon Bali Chakravarthi en toegewijden  zoals Prahalada, Hij zei: “Heer Vishnu kwam in de vorm van de kleine brahmaan Vamana, maar groeide uiteindelijk uit tot een kosmisch wezen dat de aarde en de hemel in twee stappen oversteeg, en toen Hij vroeg waar Hij de derde stap zou moeten neerzetten, bood de edele koning Bali zijn hoofd daarvoor aan en werd zo geheiligd en vereeuwigd als de grootste toegewijde van Kerala.

“Ik ben net zo, zei Baba. Tot voor kort zagen jullie Mijn kleine, fysieke lichaam van 160 centimeter, Mijn Vamana lichaam.  Nu ben Ik aan het expanderen en uitgroeien in de Vishwa roopa dat de hele kosmos zal bestrijken. En als Ik jullie vraag waar Ik Mijn derde stap zal neerzetten, aarzel dan niet om jullie hoofd, wat betekent  jullie ego en al jullie gehechtheden, daarvoor aan te bieden.”

Daarna voegde Hij er met een lachje aan toe: “Oh, maak jullie geen zorgen. Ik ben niet van plan om jullie naar de lagere werelden onder de aarde te sturen. Ik zal jullie dicht bij Mij houden. Voordat Ik Mijn voet op jullie hoofden plaats,  plaatsen jullie je hoofd op Mijn voeten en geven jullie je aan Mij over, zodat jullie altijd dicht bij Mij kunnen zijn. Net zoals de vissen die dicht bij de voeten van de visser blijven niet verstrikt raken in het visnet, zo zullen ook degenen die aan Mijn voeten blijven, aan het web van wereldse illusie (Maya)  ontsnappen”.

Als we vandaag kijken naar de uitbreiding van Sai in Vamana roopa naar Sai in Vishwa roopa, dan moeten we zonder dat Hij daarom vraagt alles dat we hebben aan Zijn voeten leggen, zodat we de ultieme vervulling kunnen vinden. Dit was de boodschap voor de toegewijden van Kerala om mee te nemen naar huis.

door:  Madhusudan Naidu

 

Uit Ananda Vahini, nummer 67, 16 maart 2017.

INZICHT – Sai’s leger

Swami liep naar zijn huisje in Ooty na de openbare Satsang, en de fortuinlijke studenten van het Sri Sathya Sai Centre for Human Excellence, die Hem op deze gewijde dagen hadden begeleid, flankeerden de rode loper die op het pad was gelegd.

Swami vroeg hen of ze comfortabel waren ondergebracht in het huisje, toen Hij een jongen uit Singapore opmerkte aan wie de speciale uitzondering was verleend om op deze reis met Swami’s studenten mee te mogen reizen. Swami vroeg aan hem: ‘Is voor jou de accommodatie hier comfortabel? ”

“Ja Swami”, antwoordde de jongen, hoewel hij moest verblijven in een slaapzaal, op de vloer moest slapen en de toiletten moest delen met 45 anderen!

Swami was blij met zijn antwoord en zei: “In Singapore heb je de verplichte eenjarige legertraining doorlopen, waarin je in moeilijke en zware omstandigheden moest leven en je samen met alle anderen aan de omstandigheden moest aanpassen. Daarom vind je het hier nu niet moeilijk. Beschouw ook dit als een legertrainingskamp!”

Alle studenten lachten. Plotseling werd Swami ernstig en zei: ‘Nee, ik maak geen grapje, het is hier inderdaad een legertrainingskamp, want Ik train deze studenten rigoureus om niet alleen Mijn soldaten te zijn, maar Mijn commandanten te worden. Zij gaan deze missie van liefde en dienstbaarheid leiden. Zij worden niet getraind om te vechten en te verdelen, maar om de hele mensheid lief te hebben en te verenigen. Zij ​​ondergaan een heel speciale training.”

Het was voor de studenten, die op zo’n jonge leeftijd al zoveel aandacht en instructies van Swami krijgen, een moment om trots op te zijn. De dag hiervoor had sri Narasimha Murthy tijdens zijn toespraak aan de studenten toegegeven dat als hij op zo’n jonge leeftijd als deze jongens zulke geestelijke begeleiding had gekregen, hij dan zeker een beter mens zou zijn geweest dan dat hij nu is.

Ja! Swami traint hier een zeer speciale groep studenten om in de nabije toekomst de verantwoordelijkheid op te nemen. En hoewel zij jonger zijn in leeftijd, zij zijn ‘oude hoofden op jonge schouders’, die altijd gereed zijn om Swami’s missie voort te zetten! 

door: Madhusudan Naidu

 

Ananda Vahini nummer 66, 9 maart, 2017

INZICHT – 2 maart 2017

Deze avond liet Swami een paar Argentijnse toegewijden naar de interviewkamer komen en vroeg hen: “Zijn jullie van Argentinië of van Urgentinië?” De toegewijden begrepen het niet en zeiden dat zij van A – Argentinië waren. Swami zei: “Ja, jullie zijn van Argentinië, maar het Mijne is UrgentinIë, en dat impliceert dat jullie van Urgentinië zijn”. Swami vervolgde en zei: “Er is voor Mij een grote urgentie om de mensen te dienen. Net zoals een moeder niet kan wachten om haar hongerige kind te voeden, een vader niet kan wachten om zijn oogappel te onderwijzen en zoals ouders niet kunnen wachten tot het ochtend wordt om zich naar het ziekenhuis te kunnen haasten als hun kind ziek is of lijdt, op diezelfde wijze kan ook Ik niet wachten om hen die in nood zijn te redden, te helpen en te dienen. Daarom breidt Mijn missie zich sneller uit dan ooit. Jullie zouden dan ook niet van Argentinië moeten zijn, maar van Urgentinië.
Wanneer een goede, nobele en zelfloze gedachte opkomt, dan zou je die onmiddellijk in actie moeten omzetten. Wanneer een zelfzuchtige, negatieve, slechte gedachte opkomt, dan zou je die moeten uitstellen totdat deze vanzelf een natuurlijke dood sterft.

 

Swami citeerde het verhaal van de grote gever Karna. Om Karna te testen benaderde Krishna hem in vermomming als een brahmaan en vroeg hem om de pot met olie die Karna in zijn linkerhand hield terwijl hij met zijn rechterhand olie op zijn hoofd aanbracht. Zonder met zijn ogen te knipperen stak Karna zijn linkerhand uit en bood Krishna de pot met olie aan. Om Karna te testen vroeg Krishna: “Weet je niet wat de juiste manier is om iets te geven? We zouden niet onze linkerhand moeten gebruiken wanneer we iets aanbieden, maar altijd onze rechterhand.” Karna gaf als antwoord: “Edele brahmaan, ik weet dat de juiste manier van geven met de rechterhand gebeurt. Maar kijk, mijn rechterhand is bezig en als ik de pot overbreng van mijn linkerhand naar mijn rechterhand zal er enige tijd voorbij gaan waarin mijn gedachten zouden kunnen veranderen en dan zou ik het misschien niet meer aan u willen geven. Ik vertrouw mijn gedachten niet, want zij veranderen ieder moment. Daarom heb ik besloten het onmiddellijk te geven, in het moment en op deze manier, voordat mijn gedachten zouden kunnen veranderen.”

 

Swami gebruikte dit verhaal om te zeggen dat wanneer een goede, edelmoedige, onzelfzuchtige gedachte opkomt die dan met urgentie uitgevoerd moet worden en dat we daarom allemaal Urgent-iniërs moeten zijn en niet louter Argentiniërs.

 

Door: Sri Madhusudan Naidu

Uit Ananda Vahini nummer 65, 2 maart, 2017

INZICHT – 2 februari 2017

In de INZICHT van deze week, deelt broeder Madhusudan Naidu opnieuw een interessant moment dat plaats vond tussen de Heer en Zijn toegewijden.

INZICHT
Toen een toegewijde dokter op de avond van 2 februari 2017 Swami terug reed van het huis van een andere toegewijde in Singapore, stelde hij een vraag aan Swami.

“Swami, we horen dat geesten bestaan en dat zij soms zelfs mensen lastig vallen. Is dit waar?

Swami antwoordde in Zijn onnavolgbare stijl van onderwijzen met een eenvoudig voorbeeld. Hij zei: “Jij bent een dokter en je weet van het bestaan van micro-organismen zoals bacteriën en virussen die niet met het blote oog gezien kunnen worden maar die er wel zijn. En ook veroorzaken zij ziekten en infecties bij mensen. Wat voor soort mensen raken nu geïnfecteerd door deze micro-organismen?”

“Nou, zij die een verminderde immuniteit hebben”, antwoordde de dokter als zijnde een vaststaand feit.

“Beslist, het zijn zij die een verminderde weerstand hebben die worden aangevallen en geïnfecteerd. Net zo zijn het degenen die zwak zijn in hun bewustzijn, vanwege het gebrek aan mentale kracht, die door geesten worden aangevallen en beïnvloed en daaronder lijden. Toewijding en vertrouwen helpt de mensen een sterke mentale houding te hebben, en dit is als hun immuniteit tegen zulke geesten”, verklaarde Swami.

De dokter vervolgde: “Ik begrijp dit Swami, maar ik heb ook gehoord dat we onze wereld om ons heen creëren. Dus als we niet in spoken en geesten geloven, helpt dit dan om onaangetast te blijven?”

Swami antwoordde, “Als je niet in microben gelooft, omdat je dat niet wilt, betekent dit dan dat zij voor jou ophouden te bestaan?Nee, zeker niet. Zij zullen toch blijven bestaan. De wereld om ons heen is gecreëerd door onze gedachten, omdat onze gedachten die dingen aantrekken waarop zij gericht zijn.

Positieve en zuivere gedachten zullen positieve dingen aantrekken, terwijl negatieve en onzuivere gedachten negatieve dingen naar zich toe trekken. Op deze manier creëren we onze wereld om ons heen door middel van het soort gedachten die we hebben. Dieven zullen vriendschap sluiten met dieven, en heiligen zullen heiligen aantrekken. Wees daarom dus zuiver en positief, wat zal ontstaan door toewijding aan God, en wordt daardoor krachtig van binnenuit”, adviseerde Swami.

Een groot mysterie werd zo voor mij opgelost!
Sri Madhusudan Naidu

 

Uit Ananda Vahini, aflevering 61, 2 februari 2017